Με την Αγγελική Μαντά γνωριστήκαμε τυχαία παρακολουθώντας το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στα μέρη μας. Μια γυναικεία παρουσία σε έναν χώρο τόσο ανδροκρατούμενο δεν είναι και το πιο συνηθισμένο στην επαρχία. Μιλήσαμε μαζί της για αυτό, αλλά η κουβέντα μας άνοιξε και σε πολλά ακόμη.
_ Πως προέκυψε η ενασχόληση σου με τα ποδοσφαιρικά δρώμενα;
_ Μεγάλωσα και τελείωσα το σχολείο στην Μεσσήνη. Αυτό με έκανε να αγαπήσω πολύ αυτό τον τόπο και φεύγοντας για σπουδές στην ενηλικίωση μου, επέστρεφα στο Νησί με την πρώτη ευκαιρία. Έτσι το 2014 αποφάσισα να γυρίσω μόνιμα και φτιάχνοντας μια καινούργια ζωή αφιέρωσα πολύ χρόνο από την καθημερινότητα μου στην ενασχόληση με τα κοινά. Η επαρχία ενδείκνυται να κάνεις περισσότερα πράγματα. Οι ρυθμοί είναι πιο χαλαροί και οι αποστάσεις πιο κοντινές. Η ποδοσφαιρική ομάδα ‘’Πάμισος’’ είναι η αγάπη κάθε Νησιώτη και πάντα την παρακολουθούσα. Όσες φορές μου είχε ζητηθεί να βοηθήσω το έκανα με πολύ όρεξη και μου είχαν γίνει προτάσεις να ασχοληθώ διοικητικά. Το 2019 έγινε μια ριζική ανανέωση στο Δ.Σ του συλλόγου με νέα πρόσωπα. Ύστερα από πρόταση τους και συζητώντας μαζί τους είδα ότι είχαμε όλοι κάτι κοινό. Θέλαμε η αγαπημένη μας ομάδα να είναι πρότυπο αθλητικό και πολιτισμικό. Έτσι δεν είχα κανένα δισταγμό να συνεργαστώ μαζί τους και να δουλέψουμε όλοι μαζί για την ομάδα της Πόλης μας.
_ Μετά τον Πάμισο ( ιστορική ομάδα της Μεσσήνης) προέκυψε η Ράχη. Πως είναι τα πράγματα στη νέα σου ομάδα;
_ Μέσα από την τριετία που έμεινα στον ‘’Πάμισο’’ έκανα πολλές γνωριμίες με προπονητές, αθλητές και παράγοντες του μεσσηνιακού ποδοσφαίρου. Μια παρέα όμως με κέρδισε περισσότερο. Ο πρώην προπονητής του Παμίσου Μιχάλης Γεωργιόπουλος με τον οποίο συνεργαστήκαμε πέρυσι, μαζί με τους αδερφούς Λιάππα Νίκο, Αργύρη και Λεωνίδα έχουν φτιάξει μια ομάδα οικογένεια. Η νεοφώτιστη ‘’Ράχη ‘’ που στο ενεργητικό της από το 2019 που ιδρύθηκε μετράει μόνο επιτυχίες και φέτος αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Α’ τοπικής κατηγορίας, με έκανε να θέλω να γίνω μέλος της και να βοηθήσω σε αυτή τους την προσπάθεια. Η Ράχη είναι μια γειτονιά, μια παρέα που αγαπάει το ποδόσφαιρο, τον αθλητισμό και τον πολιτισμό. Απαρτίζεται στην πλειοψηφία της από νεαρά παιδιά που προέρχονται από την Ακαδημία και φέτος αγωνίζονται για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα του Α’ τοπικού.
_Πως αντιμετωπίζεται μια γυναίκα, σε έναν κατά γενική παραδοχή ανδροκρατούμενο χώρο;
_ Παρόλο που το ποδόσφαιρο είναι ένα ανδροκρατούμενο άθλημα, δεν αντιμετώπισα ποτέ πρόβλημα. Σιγά σιγά η παρουσία του γυναικείου φύλου γίνεται αισθητή και όλοι είναι έτοιμοι να την αποδεχτούν. Ποτέ δεν ένιωσα ότι δεν ανήκω στο χώρο. Όλες οι ομάδες, αθλητές, παράγοντες, διαιτητές συνεργάστηκαν άψογα μαζί μου. Ποτέ δεν ένιωσα μειονεκτικά. Ίσα ίσα με αντιμετώπισαν από την αρχή με μεγάλη άνεση και όχι μόνο στην Μεσσηνία. Την περίοδο που ο ’’ Πάμισος ‘’αγωνίστηκε στην Γ’ εθνική κάναμε πολλά ταξίδια. Η φιλοξενία των ομάδων στον ‘’Πάμισο’’ αλλά και σε εμένα προσωπικά ήταν άψογη. Για αυτό άλλωστε έχω διατηρήσει πολλές προσωπικές επαφές. Οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου μοιραζόμαστε τις αγωνίες μας. Επειδή μπήκα στο ποδόσφαιρο τη χρονιά που εμφανίστηκε η πανδημία, αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες. Όλα αυτά τα μοιραστήκαμε μεταξύ μας, συνεργαστήκαμε, βοηθήσαμε η μία ομάδα την άλλη και αναπτύχθηκαν φιλίες και μελλοντικές συνεργασίες.
_ Ασχολείσαι γενικότερα με τον Ερασιτεχνικό Αθλητισμό. Θα ήθελες να μας περιγράψεις πως είναι τα πράγματα σε μικρές περιφέρειες όπως η Μεσσηνία;
_ Από το ποδόσφαιρο λείπει η οργάνωση. Ως τώρα οι παράγοντες πλήρωναν και οι παίκτες έπαιζαν μπάλα. Αυτό στις μέρες μας άλλαξε. Το να είσαι παράγοντας είναι πολύ δύσκολο. Με την εγγραφή των σωματείων στο μητρώο της ΓΓΑ έγινε ένα νοικοκύρεμα που για εμένα προσωπικά ήταν απαραίτητο. Τα προβλήματα στον ερασιτεχνικό αθλητισμό είναι πολλά. Αυτό φάνηκε έντονα και στην περίοδο της πανδημίας. Όποιος ασχολείται πρέπει να είναι αποφασισμένος ότι θα αφιερώσει πολύ προσωπικό χρόνο και χρήμα. Το πιο έντονο πρόβλημα είναι οι αθλητικές εγκαταστάσεις και δεν εννοώ μόνο το γηπεδικό. Στα περισσότερα γήπεδα τα αποδυτήρια είναι ακατάλληλα προς χρήση. Επίσης οι περισσότερες αθλητικές εγκαταστάσεις δεν διαθέτουν φωτισμό. Η έλλειψη φωτισμού εμποδίζει όχι μόνο να γίνονται απογευματινές προπονήσεις αλλά είναι τροχοπέδη στα τμήματα υποδομής.
Τα παιδιά νωρίς έχουν υποχρεώσεις με το σχολείο τους, φροντιστήρια και για αυτό το λόγο οι μόνες ώρες που τους μένουν να αθληθούν είναι οι απογευματινές. Στην Μεσσήνη όπου ζω και εργάζομαι το γηπεδικό έχει κάνει άλματα βελτίωσης. Διαθέτουμε ένα ανακαινισμένο δημοτικό στάδιο με προβολείς καθώς και ένα πλήρως ανακαινισμένο κλειστό γυμναστήριο. Εκεί λοιπόν βλέπεις πόσο απαραίτητα είναι αυτά τα έργα για μια πόλη. Η επισκεψιμότητα και στα δύο γήπεδα είναι καθημερινά μεγάλη. Η μεγάλη επισκεψιμότητα από αθλητικά σωματεία αλλά και δημότες, αμέσως στέλνει το μήνυμα ότι όταν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές υπάρχει και η αντίστοιχη ανταπόκριση. Πρέπει να γίνονται έργα που μέλημα τους θα είναι τα νέα παιδιά και όχι μόνο που θα αγαπήσουν τον αθλητισμό και θα τον βάλουν στην καθημερινότητα τους. Γενικά όμως στους δήμους πρέπει να γίνονται έργα. Όχι μόνο για τον αθλητισμό αλλά και για τον πολιτισμό.
_Έξω από τα γήπεδα, ποιες είναι άλλες ασχολίες και ενδιαφέροντα σου που θα ήθελες να μας αναφέρεις;
_ Είμαι από τους ανθρώπους που ασχολούνται αρκετά με τα δρώμενα της πόλης μου. Είμαι ιδρυτικό μέλος του συλλόγου Απανταχού Νησιωτών ο Πάμισος και για δύο θητείες ήμουν μέλος στο Δ.Σ. του Συλλόγου Γυναικών Μεσσήνης. Έχω πάρει μέρος στο στήσιμο αρκετών εκδηλώσεων των συλλόγων αλλά και του Δήμου Μεσσήνης. Πιστεύω ότι πρέπει να γίνονται συνεχώς εκδηλώσεις ιδίως στην επαρχία. Δίνεις μια διέξοδο στον κόσμο. Μέσα από τον πολιτισμό συμβάλλεις στην ποιότητα ζωής των δημοτών και των επισκεπτών της πόλης σου.
_Κινείσαι μεταξύ Μεσσήνης και Καλαμάτας. Δυο πόλεις μια γειτονιά. Πως φαντάζεσαι το κοινό τους μέλλον;
_ Προσωπικά την πόλη της Καλαμάτας δεν την είδα ποτέ ανταγωνιστικά. Νιώθω τυχερή που μένω δίπλα σε αυτή την όμορφη πόλη. Μου δίνει την δυνατότητα να μην στερούμαι τίποτα. Συμπληρώνει και καλύπτει αυτό πού λείπει από την Μεσσήνη. Ίσως αν δεν ήμασταν τόσο κοντά η Μεσσήνη να είχε πιο ανοδική εξέλιξη σε κάποιους φορείς αλλά αυτό είναι και θέμα νοοτροπίας. Για εμένα το Νησί πάντα θα είναι ο τόπος με τις μοναδικές ομορφιές. Την παραλία της Μπούκας, το πανηγύρι της Μεσσήνης, τα καφενεία της πλατείας, τη γουρνοπούλα στους πάγκους. Ο άνθρωπος θέλει απλά πράγματα για να είναι ευτυχισμένος και εμείς στην Μεσσήνη τα έχουμε.
_Σε ευχαριστούμε πολύ. Καλή συνέχεια σε όλες τις δραστηριότητες που κάνεις.