Square Centrale
Ο mr Dreamer είναι ένας ονειροπόλος Καλαματιανός.
Αφηγείται τι βλέπει στον ύπνο του σε 17 όνειρα – επεισόδια.
Γιορτινό το κλίμα, γιορτινό και τ’ όνειρο, ασσορτί
Κεντρική Πλατεία, οι led πινακίδες μάλιστα έχουν και μετάφραση σε 7 γλώσσες, μπας και δεν καταλάβει κανείς ότι είναι στο κέντρο της πόλης.
Central Middle Park, ωραίος κόσμος, trendy outfits, η νέα γενιά σαν να έχει ξεπηδήσει από τις σελίδες του πιο διάσημου περιοδικού μόδας. Funky crοud γιατί είμαστε και λίγο των decibel.
Kαι πολλοί τουρίστες bro, τους αναγνωρίζεις κι από το look βρε. Συν ότι είναι μ΄έναν χάρτη στο χέρι – καλά δεν έχουν το application οδηγό της πόλης στο κινητό τους; Έλα Παναγία μου.
Διασχίζω την πλατεία αργά και νωχελικά και μου θυμίζει Trafalgar square στις δόξες της , εποχή Cure, μαύρο το ρούχο, μαύρο το μάτι, βάλε μαύρο σαπούνι στο κορακιασμένο μαλλί. Ένας νεαρός απέναντι νομίζει ότι είναι ο Freddie Mercury (όχι θα κάτσει να σκάσει) και νομίζει ότι τραγουδάει το ‘’The show must go on’’, acapella και τσίτα.
Κάποιος παραπέρα διαβάζει δυνατά Καζαντζάκη, αλλά όλοι τον περιφρονούνε.
Ένας σαξοφωνίστας φλερτάρει με τον Charlie Parker λίγο αδέξια αλλά η διάθεση μετράει. Μια παρέα συζητάει διεξοδικά για ένα νέο υβριδικό application, δεν κατάλαβα περί τίνος πρόκειται και δεν ρώτησα καν γιατί δηλώνω ιντερνετικά αναλφάβητος.
Κάποια σικάτη με extensions μέχρι το γόνατο μου έμοιασε σαν τη Πέστινα Δανβή, λες να τραγουδάει εδώ; Δεν αποκλείεται.
Ιάπωνες τουρίστες (σπάνιο είδος αλλά υπάρχει) βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες μπροστά από ένα έργο τέχνης που φιλοδώρησε στο municipality ο Professoro Makis και τον έκραξε ο συγχωριανός μας συνταξιούχος πρύτανης Dr Xerolas , γιατί μ΄ ένα κεσεδάκι τσίγκινο και μια λάμπα να ανάβει σαν παλιό φωτορυθμικό όταν την σκουντάς, λες ότι κάνεις τέχνη; _Όλα ίσωμα πια, απεφάνθη ο σεβάσμιος ζωγράφος….
Ένας ξυλοπόδαρος εντυπωσιάζει με τις κινήσεις του τους πιτσιρικάδες κι ο παρτενέρ του αλά ψαλιδοχέρη κάνει κάτι μαγικά με τα χέρια ψαλίδια.
Πιο πάνω προς την W.U. Bank ένας μεσήλικας που φέρνει σε πιο σοφιστικέ, απαγγέλει έναν δικό του (μάλλον) μονόλογο, σε δυο τρεις τύπους intellectual εξ όψεως. Στην κοσμάρα τους αυτοί, στο όνειρό μας εμείς.
Ουπς… σκόνταψα στην έξυπνη διάβαση και ξύπνησα.
Το κείμενο στο ‘’όνειρο’’ είναι προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.