Από τον Νίκο Κουρή
Αρχές του 2023 και για πολλούς οι γιορτές που μόλις πέρασαν εκτός από μελομακάρονα, οικογενειακές συνεστιάσεις, βόλτες, λαμπιόνια και ευχές εμπεριέχουν και την έννοια της ενδοσκόπησης.
Η Γέννηση του Χριστού με τα πολλαπλά μηνύματα και σίγουρα όχι της υπερκατανάλωσης, η αρχή κάθε νέας χρονιάς με τα όνειρα, τις προσδοκίες και τις ευχές νάναι όλα καλύτερα και η μεγάλη γιορτή των Φώτων (χωρίς κάγκελα) φτιάχνουν το γιορτινό 12ήμερο, που σβήνει πολλές φορές σαν πυροτέχνημα με την επιστροφή στην πεζή και δύσκολη ρουτίνα μας . Βέβαια τα πυροτεχνήματα και τα λαμπιόνια μια χαρά είναι όσο κρατάει το άναμμα τους, γιατί για πολλούς συνανθρώπους μας δεν υπάρχουν ούτε αυτές οι μικρές φωτεινές παρενθέσεις των εορτών. Ακόμη και μια βόλτα στην Ερμού, στον κεντρικότερο πεζόδρομο της Ελλάδας σε συνθλίβει – έστω και στιγμιαία – γιατί μπροστά από τις λαμπερές βιτρίνες υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε χαρτόκουτα.
Από σήμερα λοιπόν ολική επαναφορά σε μια δύσκολη καθημερινότητα. Πόσο θα πιάσουν τόπο οι ευχές όλων μας, αλλά κυρίως των διαφόρων ‘’διασήμων’’ και αστραφτερών σε πολλούς τομείς, που δήθεν νοιάζονται για μας; Όχι δεν θα ”γκρινιάξω” ούτε θα διαμαρτυρηθώ, για αυτό και ο τίτλος περί σιωπής. Μια ρήση που εμπεριέχει κι ένα σχήμα οξύμωρο, με δεδομένες τις δυσκολίες, τη στεναχώρια, την οργή και άλλα παρόμοια συναισθήματα που κρύβουν πολλοί συμπολίτες με όσα συμβαίνουν γύρω μας και δυσκολεύονται ο καθένας για τους δικούς του λόγους να τα εκφράσουν, ζώντας μια άνευ προηγουμένου καταπίεση, που μεταφράζεται σε τραγικά εγκλήματα όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι.
Εγκλήματα καθημερινά : Κατά της ζωής, οικονομικά, πολιτικά, ηθικά, κοινωνικά και απίστευτης, ανείπωτης βίας. Από τις Βρυξέλλες μέχρι τη γειτονιά μας, δίπλα στο σπίτι μας, ζούμε σχεδόν τον αφανισμό κάθε ίχνους ανθρωπιάς και πολλοί αναρωτιούνται τι μας ξημερώνει. Σε ένα μόνο θα σταθώ: Πώς να προσπεράσεις τον τραγικό χαμό του 6χρονου από τα Γρεβενά και πώς να μη σταθείς στο μεγαλείο των γονιών του. Πόσο αντιφατικό ίσως όπως η ζωή μερικές φορές, πόσο βαθιά ανθρώπινο που τόσο το έχουμε ανάγκη.
Προφανώς η φράση του τίτλου αναφέρεται στην εσωτερική γαλήνη που επιδιώκει η καθεμία και ο καθένας μας, αν την ψάχνει όμως και σίγουρα σε έναν δύσκολο δρόμο γεμάτο παγίδες κι αγκάθια. Αν διαβάσει κανείς ολόκληρο το δοκίμιο του συγγραφέα εξερευνητή , θα βρει πολύτιμα στοιχεία για την αναζήτηση της ησυχίας του σημερινού ανθρώπου που είναι ένα τεράστιο ζητούμενο στη ‘’σύγχρονη’’ υποτίθεται εποχή. Ποια εποχή;
Φτάσαμε το 2023 για να περιμένουν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας food pass (δελτία σίτισης) χωρίς να αντιδρούμε στοιχειωδώς.
Φτάσαμε το 2023 να ζούμε σε μια Ελλάδα τραγικής μονοφωνίας των ΜΜΕ και ασύλληπτης χειραγώγησης από τηλεοπτικά ‘’σκουπίδια’’ .
Φτάσαμε το 2023, εμείς που ‘’εξάγαμε’’ πολιτισμό , να δεχόμαστε κάθε προσβολή της κοινής λογικής και αξιών που μεταδώσαμε σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Φτάσαμε το 2023 να επιτρέπουμε σε ‘’ εφήμερους φελλούς’’ να εμποτίζουν τον ‘’ανυποψίαστο;’’ τηλεθεατή με τα πιο ταπεινά ένστικτα του ανθρωπίνου είδους και να τα ανάγουν στη νέα meta εποχή.
Φτάσαμε το 2023 να μας ‘’διδάσκουν’’ και να λανσάρουν μια ‘’ νέα ηθική’’ που ξεχειλίζει από αναξιοκρατία, αναλγησία των ισχυρών, επικράτηση και επιβράβευση των εγχώριων σφουγγοκωλάριων και εν τέλει της πλήρους επικράτησης της ύλης έναντι του πνεύματος, του χρήματος που εξαγοράζει και καθυποτάσσει τα πάντα.
Πολλές φορές οι άνθρωποι (οι σοφότεροι και συνάμα απλοί) κατέφευγαν στη σιωπή, ψάχνοντας απαντήσεις στα μεγάλα και δύσκολα ερωτήματα της ζωής. Τα καθημερινά και πρακτικά, αλλά και τα υπαρξιακά ή φιλοσοφικά.
Η σιωπή μιλάει. Η σιωπή είναι πολύ ισχυρή. Πάμπολλες φορές αποκαλύπτει πολύ περισσότερα, από τον θόρυβο που δημιουργούν οι άναρθρες κραυγές των διαφόρων τηλεοπτικών αστέρων, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών και εκείνων των ‘’επιστημόνων’’ που κάνουν καθημερινή σχεδόν πασαρέλα στα τηλεοπτικά πλατώ , για να διαφημίσουν σαν παλαιότεροι ντελάληδες την πραμάτια της επιστήμης τους. Και για ακριβολογούμε των προϊόντων της επιστήμης με μέγα χορηγούς που έναν ‘’θεό’’ έχουν: To χρήμα. Μια ισχνή μειοψηφία χωρίς καμία αναστολή και καμία ηθική υπόσταση, που έχει βρει τον τρόπο να κάνει κουμάντο ως η δεσπόζουσα τάση και τάξη. Απέναντι σε μια μεγάλη πλειοψηφία που προσπαθεί (;) να βρει ένα ισοζύγιο ισορροπίας, για να αντέξει και να επιβιώσει .
Οι ιδιοφυείς επιστήμονες (στα εργαστήρια ή στο πεδίο) και οι τεράστιοι καλλιτέχνες (όταν δημιουργούν) δεν φωνάζουν. Παρόμοια έπρατταν και οι παλαιότεροι φιλόσοφοι και σημερινοί διανοούμενοι. Γνωρίζουν τη σιωπή και αρκούνται στο «ουκ εν τω πολλώ το ευ». Αυτό δεν σημαίνει ότι κλείνονται στον εαυτό τους και απέχουν από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Πάντα αυτή την ξεχωριστή μειονότητα που προχώρησε και ανέπτυξε το ανθρώπινο είδος τη λοιδόρησαν, την έκαμαν στο περιθώριο, τη φυλάκισαν, την έκλεισαν στη φυλακή, τη Σταύρωσαν.
Απλά εκείνοι ‘’επικοινώνησαν’’ πολύ περισσότερο με την αρμονία που μας διδάσκει ακόμα και σήμερα η φύση, η οποία μπορεί να μην είναι απόλυτα ήσυχη και σιωπηρή, αλλά επαναλαμβάνω, με την δική της ιδανική αρμονία του Δημιουργού, μας παρέχει απλόχερα τη σοφία της και μας δίνει την ευκαιρία για ενσυνείδηση – την προθυμία να δεχτούμε όσα συμβαίνουν.
Ξεκινώντας μια δύσκολη χρονιά, εύχομαι να μη μείνουμε στα ευχολόγια και τηρουμένων των αναλογιών και των καταστάσεων να αντιμετωπίσουμε το 2023 με αισιοδοξία και συνάμα ρεαλισμό, βλέποντας και έξω από τον γυαλιστερό κόσμο της tv, την πραγματική ζωή, την ουσία της ζωής.
Το 2023 ας είναι ένα ταξίδι που στην επόμενη στάση του, θα μας βρει καλύτερους και σοφότερους.